Glavna kvaliteta gradskih trgova kao nositelja urbanog društvenog života počiva s
jedne strane na kontinuitetu njihova identiteta, te s druge strane na njihovoj
otvorenosti spram primanja novih scenarija događanja, novih identiteta.Prostor Trga Petra Zoranića i Poljane Šime Budinića predstavlja segment kontinuiranog „prelijevanja“ javnih gradskih prostora, od Bastiona i Trga Pet Bunara, preko Kale Large, naznake rimskog decumanusa, pa sve dalje do Foruma.
Ukupnoj gustoći i nabijenosti povijesno izuzetno vrijedne urbane cjeline, pridodani su i arheološki nalazi rimskih i srednjovjekovnih gradskih vrata. U tako iznimno bogatom kontekstu
nova arhitektonska intervencija svedena je više na reduciranje i akcentiranje
bitnih elemenata identiteta, nego li na stvaranje nepotrebnih „novih“
atrakcija. Arhitektonski prosede konstituiran je u „brisanju viška“, odnosno
slojeva, fizičkih i memorijskih, koji zamućuju jasnoću urbane matrice
definirane kroz povijest; te s druge strane integriranju arheoloških nalaza u
život trga danas, na način koji će afirmirati arheologiju bez da od nje čini
jeftin spektakl.

Prostor trga rješavan je prije svega
kroz „topografiju“ kontinuirane hodne plohe trga, stvarajući glatku, tekuću,
plohu koja spaja sve nivelete trga. Iz iste geste proizašla je i potpuna
redukcija „urbanog mobiljara“. Sama ploha trga i njeni konstitutivni elementi:
anastiloza arheologije, niveleta zelenog otoka oko postojećih platana; tvore
jedinu urbanu opremu.